The Dance of the Seven Veils

Είχες συνηθισει να χορευεις μπροστα στους αλλους και να μη φοβασαι. Ησουν σιγουρη για το χορο και τη νικη σου. Ηξερες οτι με το πρωτο κιολας πεπλο τους εριχνες ομιχλη στα ματια, ενιωθες ασφαλης και οτι ειχες τον ελεγχο. Γι΄αυτο και οταν καποιος καταφερε να βγαλει το πρωτο πεπλο που του πεταξες με χαρη στα ματια, ξαφνιαστηκες. Η σπανιοτητα και η μοναδικοτητα τετοιων ατομων δε σου αφηνει περιθωρια..Ή, πιο σωστα, εσυ δεν αφηνεις περιθωρια. Ποτε δεν αφηνες. Κι ομως,τωρα, κατασταλαγμενη στην αυταρκεια σου, σιγουρη για το συναισθηματικο σου ελεγχο, εχεις αναστατωθει ευχαριστα απο αυτον τον καινουριο ανθρωπινο γριφο που θαρρεις και ειναι ο πιο δυσκολος που εχεις αντιμετωπισει ως τωρα. Σε τρελλαινει γιατι καπου νιωθεις οτι χανεις τον ελεγχο και σε προκαλει να τον συγκρατησεις με νυχια και με δοντια. Χορεψε, λοιπον, γλυκια μου Σαλωμη. Εχεις αλλα εξι πεπλα για να τον πλανεψεις. Κλεισε τα ματια και χορεψε τον πιο περιτεχνο και παρανοϊκο χορο σου. Κι ας μην ξερεις ποιου το κεφαλι θα πεσει στο τελος..

Oscar Wilde: Silentium Amoris

As oftentimes the too resplendent sun

Hurries the pallid and reluctant moon

Back to her sombre cave, ere she hath won

A single ballad from the nightingale,

So doth thy Beauty make my lips to fail,

And all my sweetest singing out of tune.


And as at dawn across the level mead

On wings impetuous some wind will come,

And with its too harsh kisses break the reed

Which was its only instrument of song,

So my too stormy passions work me wrong,

And for excess of Love my Love is dumb.


But surely unto Thee mine eyes did show

Why I am silent, and my lute unstrung;

Else it were better we should part, and go,

Thou to some lips of sweeter melody,

And I to nurse the barren memory

Of unkissed kisses, and songs never sung.

Γυρισμος

Μοοd: Hangovered
Now playing: W. Killar: Dracula o.s.t.

Μετά από καιρό ένας από μηχανής θεός ή αλλιώς η προσωποποιημένη φωνή της συνείδησής μου με ώθησε να γράψω. Ξεκινώ λοιπόν ξανά την παλιά συνήθεια καταγραφής των εγκεφαλικών μου περιττωμάτων, θέλοντας να πιστεύω πιο ώριμη (ακόμη κι αν άλλοι το αμφισβητούν), πιο κατασταλαγμένη (σειρα μου να θέσω αυτή τη δήλωση υπό αμφισβήτηση) μη φοβούμενη πλέον να ανοίξω τους ασκούς του Αιόλου της ψυχής μου. Και αλίμονο στον άτυχο που θα κάνει το λάθος να πατήσει την τυχαία, ουσιαστικά, διάταξη γραμμάτων που οδηγεί στο blog μου. Άγνωστη με ένα κομμάτι χαρτί, άγνώστη πίσω από μία οθόνη, ίσως ακόμη άγνωστη και για εμένα την ίδια..

Καλά ξεμπερδέματα...

Αντιο

Μοοd: Φευγάτη
Now Playing: Tim Buckley:Song to the Siren, Dead Can Dance: As the Bell Rings the Maypole Spins

Ξύπνησες κάθιδρος, ασθμαίνοντας γρήγορα. Δίπλα σου εγώ, άυπνη, να σε παρατηρώ, κρατόντας την ανάσα μου,περιμένοντας την επόμενη κίνηση.
Σηκώθηκες,πήγες στο μπάνιο κι αφού έριξες λίγο κρύο νερό, κοιτάχτηκες στον καθρέφτη: μάτια τόσο σκοτεινά που δεν αφήνουν ούτε εσένα να δεις μέσα τους. κοιτάζεις το είδωλό σου και του λες μισοσοβαρά και μισοσαρκαστικά: "Τα λέμε.."

Καλό ταξίδι,εαυτέ μου...