Ναι,η υπαρξη ενος σκαφους σιγουρα δεν ειναι και τοσο απλη. Ολα τα υπολοιπα ομως ειναι.Οπως μια ιδεα για βραδυνο μπανιο.Οπως το να πας στην Αιγινα και να αραξετε σε μια υπεροχη αμμουδερη παραλια.Οπως το να βουτηξεις για να φτασεις στην στερια και να ανεβεις ξυπολητος σταζοντας τα πετρινα σκαλια που οδηγουν στο μπαρακι της παραλιας.Οπως το να σε τυλιγουν με ενα παρεο και τα μαλλια σου να σταζουν αλλα να μην πειραζει.Οπως το να γλειφεις τα χειλη σου και να γευεσαι την αλμυρα.Οπως το να μπερδευεται η γευση της θαλασσας με Caipirinia και gin tonic και σφηνακια.Οπως το να εισαι εκει με τρεις φιλους και να νιωθεις οτι δενεστε ολο και πιο πολυ.Οπως το να μιλατε για θεματα που αγαπατε ή να μοιραζεστε παλιες αναμνησεις,δημιουργοντας καινουριες.Οπως το να μη μιλατε, κι απλα να στελνετε δονησεις ο ενας στον αλλο, ενα αγγιγμα στον ωμο, ενα φιλι στα μαλλια, ενα χαμογελο απο το πουθενα, τα ακροδαχτυλα τους στο χερι σου, το βλεμμα σου στη φιλη σου.Οπως το να παιρνει καποιος εκει μια αποφαση ζωης και να επιλεγει να το μοιραστει μαζι σου και να του δινεις συγχαρητηρια και κουραγιο κι ας ξερεις οτι θα σου λειψει,κι ας ξερει οτι θα του λειψεις.Οπως το να χανεται το βλεμμα σας στη θαλασσα.Οπως το να σε τραβαει παλι η πανσεληνος να ακολουθησεις το δρομο της κι εσυ να της λες "θα ερθω..".Οπως το να κατεβαινετε και να την αραζετε με ποτα στην αμμο, τσιμπολογοντας σουβλακια και πειραζοντας ο ενας τον αλλο.Οπως το να κοντραριζονται δυο φιλοι για ανοησιες,ετσι, για να αναψουν τα αιματα, και να σηκωνεσαι γελοντας και να τους τραβας απο το χερι να σε ακολουθησουν στη θαλασσα.Οπως το να κανετε βουτιες και μακροβουτια και να εμφανιζεστε υπουλα ο ενας πισω απο τον αλλο και να αλληλοτρομαζεστε και να λιωνετε στα γελια.Οπως το να παιρνεις μονος το ασημενιο μονοπατι -οπως τοτε,θυμασαι;- και να τους ακους να σου φωναζουν, και με το που τους λες οτι εισαι ενταξει να παυουν, σαν να καταλαβαινουν τη γοητεια που σου ασκει το φεγγαρι κατι τετοιες στιγμες.Οπως το να γυρνας κοντα τους και να μη ρωτουν τιποτα, να σε κοιτουν στα ματια και να καταλαβαινουν και να αρχιζετε παλι να παιζετε σαν παιδια,με γελια και τσιριδες και πειραγματα.Οπως το να ακουγεται το "wish you were here" αλλα οσοι θα θελες να ειναι κοντα σου, να ειναι εκει,με τον ενα ή με τον αλλο τροπο, και για μια στιγμη να σκεφτεσαι εκεινον που θα φυγει και να τον αποχαιρετας νοητικα χαμογελοντας γιατι ετσι κι αλλιως ολα με ενα φευγιο τελειωνουν.Οπως το να αφηνεσαι να επιπλεεις και να κουνας τα χερια νωχελικα, ποτε με τα ματια ανοιχτα,κοιταζοντας τα αστερια και μουρμουριζοντας ενα αγαπημενο τραγουδι, και ποτε κλειστα, ενω ενας φιλος σε κραταει απο τη μεση, προσεχοντας σε, για να μην ξεχαστεις και σε παρει το ρευμα.Οπως το να μαζευεσαι -επιτελους- πανω και ο "πλοιοκτητης" να σου δινει το τσιγαρο του επειδη εχεις βρεγμενα δαχτυλα.Οπως το να αλληλοκουκουλωνεστε με πετσετες-διχτυα - σε επιασα,ζαργανα μου- προσεχοντας πρωτα να μην κρυωσουν οι αλλοι και μετα ο εαυτος σας.Οπως το να ξεκινατε και να νιωθεις μια μικρη μελαγχολια για τη βραδια που τελειωνει, και να αποχαιρετας με ενα βλεμμα σα χαδι τη μικρη παραλια και το μπαρακι.Οπως το να στεκεσαι ορθιος και να πηγαινεις οπως σε πηγαινουν τα κυματα και τα μαλλια σου να τα παιρνει ο ανεμος.Οπως το να εχεις διπλα σου τον "καπετανιο" και να σου λεει για το πως να βρισκεις το δρομο σου κοιταζοντας τα αστερια και απο που να περιμενεις τα κυματα και να ακουμπα καθησυχαστικα το χερι του στον ωμο σου επειδη καποια στιγμη χορευες σαν Σκοτσεζος σε ceilidh απο τα κυματα που εφεραν τα απονερα καποιου μεγαλου πλοιου.Οπως το να κοιτας καθε τρεις και λιγο τη φιλη σου που καθεται πισω, φοβουμενη μηπως εχει αδειασει στη θαλασσα απο κανενα κυμα και να την βλεπεις να χτυπιεται λες και ειναι στη μπαλαρινα του luna park και να γελατε.Οπως το να φτανετε και να κοιταζεστε και να ειναι τα μαλλια και των τεσσαρων σας σαν φρικαρισμενων ευχουληδων και να προσπαθειτε να ξεμπλεξετε ο ενας τα μαλλια του αλλου με τα δαχτυλα γελοντας.Οπως το να κοιτας τα προσωπα των φιλων σου και να βλεπεις τα ματια τους να χαμογελουν απο ευδαιμονια και να μη χρειαζεστε τιποτα αλλο για να νιωθετε ευτυχισμενοι...Ετσι απλα...Ενα ευχαριστω στη Λιμπα μου,
στο Λουη μου και
στην φωκια μου για οσα
μοιραστηκαμε κι οσα μας εδεσαν.
