Τρεις λαλουν και δυο χορευουν ή παρε το αυγο και κουρευτο; Εγκλωβισμένη σε παροιμίες με τον απαραίτητο υποβόσκοντα αυτοσαρκασμό, έχοντας για προσαναμμα σκέψεων τα αυστηρώς ελεγχόμενα συναισθήματά μου που κατα καιρούς με ταλαιπωρούν, προσπαθόντας να βρουν διέξοδο είτε φέρνοντας τα πάνω κάτω στο μυαλό μου, είτε σιγοψήνοντας σαδιστικά την ψυχή μου, παίρνω φόρα και τα δίνω με το κεφάλι στους τοίχους που προστατεύουν εμένα από τους έξω. Ή τους έξω από εμένα.
Μείνετε μακριά όποιοι κι αν είστε. Μην μου τελειώσετε κι εσείς όπως και τόσοι άλλοι. Και για να ακριβολογώ (καθοτι μπορεί να είμαι παρανοϊκή αλλά είμαι επίσης και ηδονιστικά ακριβολόγος), μην σας τελειώσω και εσάς όπως και τόσους άλλους. Μην προσπαθείτε να βγάλετε συμπεράσματα, κανείς δεν ξέρει τι συμβαίνει στο μυαλό μου. και κυρίως αφήστε στην άκρη την αλαζονεία σας και μην διανοηθείτε ούτε για μια στιγμή οτι ίσως θα μπορούσατε να με σώσετε. Δεν χρειάζομαι σωτηρία, μ΄αρέσει να ερωτοτροπώ επανειλημμένα με την παράνοιά μου. Κι όσο πιο πολύ παρανοώ, τόσο περισσότερο ηδονίζομαι βλέποντας το αμάγαλμα φόβου και απορίας στα βλέμματά σας.
Ισως κάποτε με καταλάβει κάποιος αλλα έχω την εντύπωση οτι αυτή η υποθεση θα παραμείνει στη σφαίρα των παραλληλων συμπάντων και του φανταστικού.
6 comments:
......Ισως κάποτε με καταλάβει κάποιος αλλα έχω την εντύπωση οτι αυτή η υποθεση θα παραμείνει στη σφαίρα των παραλληλων συμπάντων και του φανταστικού.////
Πανω στον επιλογο να συμπληρωσω..."Τις καταρες της αγαπης κοιταζω και φοβαμαι πως στον πονο της υπαρξης μονη θα μεινω Στου Χαρου τα δακρυα τις νυχτες βαπτιζομαι στου θανατου το καλεσμα σιωπηλη ν' απομεινω. //By Πτώμα!
Τελικά μικρή "συνάδελφε" η κόλαση είναι οι άλλοι όπως είπε και ο Σάρτρ ?
Keep walking in the dark side :-)
"synadelfe"
o Sartre eixe dikio omws kapoies fores h kolash einai apla to idio mas to myalo..etsi den einai?:)
ίσως όμως να είναι κι έτσι ....
«Μη λες σ’ αγαπώ» είπες,
Σε ρώτησα «γιατί;»
«Γιατί οι λέξεις οξειδώνονται μόλις βγουν από τα χείλη», απάντησες
Τότε κατάλαβα ότι
στη Ζωή και στον Έρωτα
ό, τι βρίσκεις με το χρόνο
το χάνεις με τον καιρό
Στη σιωπηλή ευταξία
ενός επιμελώς ατημέλητου
μικρόκοσμου
έφερες τη γιορτή του φόβου
Γράφοντας τη μαύρη ραψωδία
του βέβηλου κι αταίριαστου Έρωτα
ξύπνησε ο νόστος της επιστροφής
με την αμαξοστοιχία του φαντασιακού
στο έσχατο αρνητικό
Στην παραισθητική πραγματικότητα
βασιλεύει η ακροβασία
ανάμεσα στο τίποτε και το παν
Εκεί, ως φωτιά παντάνασσα
σιγοκαίει
η σιωπή,
η αντίφαση
και
το παράδοξο
Τελικά,
το ν’ αγαπάς
ένα μόνο σημαίνει
να βάζεις σύνορα στον ουρανό
Ξέχασα να "υπογράψω" : Keep walking on the dark side :-)
pistepse me dn mporeis na katalaveis poso se katalamvenw
Post a Comment