The Dance of the Seven Veils

Είχες συνηθισει να χορευεις μπροστα στους αλλους και να μη φοβασαι. Ησουν σιγουρη για το χορο και τη νικη σου. Ηξερες οτι με το πρωτο κιολας πεπλο τους εριχνες ομιχλη στα ματια, ενιωθες ασφαλης και οτι ειχες τον ελεγχο. Γι΄αυτο και οταν καποιος καταφερε να βγαλει το πρωτο πεπλο που του πεταξες με χαρη στα ματια, ξαφνιαστηκες. Η σπανιοτητα και η μοναδικοτητα τετοιων ατομων δε σου αφηνει περιθωρια..Ή, πιο σωστα, εσυ δεν αφηνεις περιθωρια. Ποτε δεν αφηνες. Κι ομως,τωρα, κατασταλαγμενη στην αυταρκεια σου, σιγουρη για το συναισθηματικο σου ελεγχο, εχεις αναστατωθει ευχαριστα απο αυτον τον καινουριο ανθρωπινο γριφο που θαρρεις και ειναι ο πιο δυσκολος που εχεις αντιμετωπισει ως τωρα. Σε τρελλαινει γιατι καπου νιωθεις οτι χανεις τον ελεγχο και σε προκαλει να τον συγκρατησεις με νυχια και με δοντια. Χορεψε, λοιπον, γλυκια μου Σαλωμη. Εχεις αλλα εξι πεπλα για να τον πλανεψεις. Κλεισε τα ματια και χορεψε τον πιο περιτεχνο και παρανοϊκο χορο σου. Κι ας μην ξερεις ποιου το κεφαλι θα πεσει στο τελος..